नविन रिजाल
सुजाता कोइराला
प्रवीण जोशी
भीम पराजुली
राजेश गुप्ता
ज्योति आचार्य/शावित्री पुरी आचार्य
उद्धव अर्याल
बल्लभ प्रसाद दाहाल
अरुण न्यौपाने
मधुवावु तिवारी
प्रकाश मुन्दडा
भीम घिमिरे
देवी आचार्य
नन्दकिशोर राठी
सुची चौधरी
शुरेन्द्र गोल्छा
राजेन्द्र राउत
मीता आचार्य
देबेन्द्रराज पोखरेल
चुमनारायण तबदार
Birat Post सोमबार, भाद्र २९, २०७७ मा प्रकाशित
कोभिड —१९ का कारण ‘लकडाउन’ सुरु भएयता मेरो दैनिकी पनि अरू पुरुषहरुको जस्तैगरी प्रभावित भयो । पीडित त म पहिले पनि यसै थिएँ नै । अझ जन्मैदेखि थिएँ भन्नु पर्ला । तर पनि मभन्दा अगाडि नै कुल धान्ने दिदी जन्मिसकेकाले सायद मेरा मातापिताले धेरै दुःख मनाउ गर्नुभएन होला म जन्मिएमा । जे होस्, म जन्मिन पाएँ, यो धर्ती देख्न पाएँ । म यसैमा खुसी छु ।
बाल्यकाल रमाइलोसँगै बिते । साथमा दिदीसँगै हुने भएकोले कतै हिँडडुल गर्न पनि कठिन भएन । स्कुल जाँदा आउँदा, खेल्दा, बजार जाँदा अलि ठूला केटीहरुले नजिस्क्याएका त होइनन् तर दिदीको नाम लिएपछि डराई हाल्थे । क्याम्पस पढ्दा म्यामहरुले पनि अलि नजिक हुन खोजेजस्तो चाहिँ गरेका थिए । तर, व्यक्तिगतरुपमा मलाइ खासै असर परेन । मजस्तै हुर्किंदै गरेका केटाहरुलाई भने असर पनि परेको थियो । यी त भए उबेलाका कुरा । अब सुरु गरौँ अहिलेका कुरा । याने कि लक डाउनका नयाँ कुरा ।
लक डाउन सुरु भएपछि बच्चाहरु स्कुल जान पाएनन् । श्रीमती जी पनि अफिस जान पाउनु भएन । बच्चाहरु जुनसुकै बेला पनि बाबा भोक लाग्यो, खानेकुरो केही छैन भन्ने । श्रीमती अब यसो चिया खान पाए हुन्थ्यो भन्ने । चिया पकाएर दियो अब त खाजा बनाउन सुरु गर्दै गरे हुनेथियो नि भन्नुहुन्छ । बरु लकडाउन पहिले श्रीमती साथीहरुसँग बिहानबेलुका चियाचुरोट खान चोकतिर पसलमा गफमा भुल्दा केही आराम हुन्थ्यो । घरीघरी चिया पनि पकाइरहनु त पर्थेन । महिलाहरुका देश समाज परिवर्तन गर्ने राजनीतिक गफ, टोल वरपरका राम्रा राम्रा केटा, फिलिमका हिरो, गायक, मोडेल केटाहरुका कुरा पनि उतै चिया पसले दाइले मात्रै सुन्थे । अब त कहिलेकाहीँ टोलका दिदीबहिनीलाई पनि चिया खान श्रीमतीले घरैमा बोलाउन थाल्नुभयो । आफूलाई बिहानको धन्दा गर्दैमा ढिलो हुने । लुगा धुनु, घर सफा गर्नु त छँदै छ किनमेल पनि गर्नै पर्ने । किनमेल गर्न जाँदा अलि राम्रो भएर गयो भने सबैले ओहो कस्तो ‘हेन्सम’ भएर हिँडेको भन्ने । त्यत्तिकै गयो भने के सारो फुङ्ग भएको भन्ने । छिमेकी दिदी बहिनीहरुसँग भेट्यो, भिनाजु तपाईँकोमा चिया खान आउन मन थियो भन्ने । केही लाजले, केही रिसले रातोपिरो हुँदै छिटो छिटो घर फर्किन्छु ।
एकैछिन टेलिभिजन खोलेको एक जना नेताको अन्तर्वार्ता आइरहेको थियो । उनी भन्दै थिइन् — “नेपालमा पुरुषको हक अधिकार स्थापित नभएको भन्न मिल्दैन । तर, नागरिकताको हकमा पिताको नामबाट नागरिकता दिँदा राष्ट्रियता खतरामा पर्न सक्छ । पुरुषहरुले आरक्षण खोजेरमात्र हुँदैन । महिला सरह हुन पनि सक्नुपर्छ । “ हामी पुरुषको नामबाट नागरिकता दिँदा राष्ट्रियता कसरी कमजोर हुने हो भन्ने चाहिँ उनले भनेनन् ।
अर्की नेताले थपिन् — “पुरुषलाई चाहिने जति अधिकार दिइसकिएको छ । पुरुषहरुले महिलाले जसरी नै अधिकार मागिरहनु हँुदैन । यो उनीहरुकै भलाइका लागि गरिएको हो । संविधानमै ३३ प्रतिशत उल्लेख गरिसकियो त । यो छोरो मान्छेको जातलाई जति भए पनि नपुग्ने भन्या । जातै नहुनि । यो सुनेर चिटचिट पसिना आयो । भाउन्न भयो । रिगँटा लागेर आयो । हतारहतार टेलिभिजन बन्द गरेर बाहिर कौसीतिर निस्कें ।
बाटोमा लकडाउन पालन गराउँदै हिँडेका केटीहरुका हुल देखिए । कसैका हातमा लट्ठी थियो । कोही चुरोटको धुवा उँडाएर चर्को स्वरले बोल्दै थिए । अत्यावश्यक सामान किन्न वा जरुरी कामले हिँडेका मनुवाहरुलाई ती केटीहरु सातो लिन्थे । कतिपय साइकल, मोटर साइकलहरुलाई जताबाट आएको हो उतै फर्काइदिन्थे । ती केटीहरुका शब्दहरु सुनेर फेरि लाजले रातोपिरो हुँदै म फेरि भित्रै छिरेँ ।
घरमा छोराछोरी कहिले अनलाइनमा पढेका कुरा गर्दै थिए त कहिले मोबाइलमा गेम खेल्दै थिए । श्रीमती फेरि भान्साबाट आँखा मोबाइलको फेसबुकमा डुलाउँदै कराउनु भयो — “ ए बूढा ! तिम्ले बसालेको दाल त डढ्यो जस्तो छ, गन्ध आइरा‘छ ।’’ म फेरि भान्सातिर दौडिएँ । डढेको दालको गन्ध ह्वास्स आयो । यता टेलिभिजनमा बजिरहेको थियो — “घरमै बसौँ, लकडाउन पूर्णरुपमा पालना गरौ ।’’
( बाह्रखरी डटकम बाट साभार )
सुनको मूल्य प्रतितोला १ हजार ६ सय रुपैँयाले बढ्यो
विराटनगरमा रहेको विराटराजाको दरबार क्षेत्रले मुहार फेर्दै ,पुरातात्विक विभागले शुरु गर्यो काम
सवारी दुर्घटनामा २ जनाको मृत्यु
बिराटपोष्ट डिजिटल प्रा.लि.
बिराटनगर – मोरङ ,नेपाल
कम्पनी दर्ता प्रमाणपत्र नं.:२२७८४३/०७६/०७७
स्थायी लेखा नं.:६०९६५५९५५
सूचना तथा प्रसारण विभाग दर्ता नं:१६६५/०७६/०७७
Email: [email protected]
