featured photo: Birat Post

– सञ्जय अधिकारी

कोभिड —१९ का कारण ‘लकडाउन’ सुरु भएयता मेरो दैनिकी पनि अरू पुरुषहरुको जस्तैगरी प्रभावित भयो  ।  पीडित त म पहिले पनि यसै थिएँ नै  । अझ जन्मैदेखि थिएँ भन्नु पर्ला  । तर पनि मभन्दा अगाडि नै कुल धान्ने दिदी जन्मिसकेकाले सायद मेरा मातापिताले धेरै दुःख मनाउ गर्नुभएन होला म जन्मिएमा  ।  जे होस्, म जन्मिन पाएँ, यो धर्ती देख्न पाएँ  ।  म यसैमा खुसी छु  ।

बाल्यकाल रमाइलोसँगै बिते  ।  साथमा  दिदीसँगै हुने भएकोले कतै हिँडडुल गर्न पनि कठिन भएन  । स्कुल जाँदा आउँदा, खेल्दा, बजार जाँदा अलि ठूला केटीहरुले नजिस्क्याएका त होइनन् तर दिदीको नाम लिएपछि डराई हाल्थे । क्याम्पस पढ्दा  म्यामहरुले पनि अलि नजिक हुन खोजेजस्तो चाहिँ गरेका थिए ।  तर, व्यक्तिगतरुपमा  मलाइ खासै असर परेन । मजस्तै हुर्किंदै गरेका केटाहरुलाई भने असर पनि परेको थियो । यी त भए उबेलाका कुरा । अब सुरु गरौँ अहिलेका कुरा ।  याने कि लक डाउनका नयाँ कुरा ।

लक डाउन सुरु भएपछि बच्चाहरु स्कुल जान पाएनन् ।  श्रीमती जी पनि अफिस जान पाउनु भएन ।  बच्चाहरु जुनसुकै बेला पनि बाबा भोक लाग्यो,  खानेकुरो केही छैन भन्ने ।  श्रीमती अब यसो चिया खान पाए हुन्थ्यो भन्ने ।  चिया पकाएर दियो अब त खाजा बनाउन सुरु गर्दै गरे हुनेथियो नि भन्नुहुन्छ ।  बरु लकडाउन पहिले श्रीमती  साथीहरुसँग बिहानबेलुका चियाचुरोट खान चोकतिर पसलमा गफमा भुल्दा केही आराम हुन्थ्यो ।  घरीघरी चिया पनि पकाइरहनु त पर्थेन । महिलाहरुका देश समाज परिवर्तन गर्ने राजनीतिक  गफ,  टोल वरपरका राम्रा राम्रा केटा, फिलिमका हिरो, गायक, मोडेल केटाहरुका कुरा  पनि उतै चिया पसले दाइले मात्रै सुन्थे । अब त कहिलेकाहीँ  टोलका दिदीबहिनीलाई पनि चिया खान  श्रीमतीले घरैमा बोलाउन थाल्नुभयो ।  आफूलाई बिहानको धन्दा गर्दैमा ढिलो हुने  ।  लुगा धुनु,  घर सफा गर्नु त छँदै छ किनमेल पनि गर्नै पर्ने । किनमेल गर्न जाँदा अलि राम्रो भएर गयो भने सबैले ओहो कस्तो ‘हेन्सम’ भएर हिँडेको भन्ने  ।  त्यत्तिकै गयो भने के सारो फुङ्ग भएको भन्ने । छिमेकी दिदी बहिनीहरुसँग भेट्यो, भिनाजु  तपाईँकोमा चिया खान आउन मन थियो भन्ने । केही लाजले, केही रिसले रातोपिरो हुँदै छिटो छिटो घर फर्किन्छु ।

एकैछिन टेलिभिजन खोलेको  एक जना नेताको अन्तर्वार्ता आइरहेको थियो ।  उनी भन्दै थिइन् — “नेपालमा पुरुषको हक अधिकार स्थापित नभएको भन्न मिल्दैन । तर, नागरिकताको हकमा पिताको नामबाट नागरिकता दिँदा राष्ट्रियता खतरामा पर्न सक्छ ।  पुरुषहरुले आरक्षण खोजेरमात्र हुँदैन । महिला सरह हुन पनि सक्नुपर्छ । “ हामी पुरुषको नामबाट नागरिकता दिँदा राष्ट्रियता कसरी कमजोर हुने हो भन्ने चाहिँ उनले भनेनन् ।

अर्की नेताले थपिन् — “पुरुषलाई चाहिने जति अधिकार दिइसकिएको छ ।  पुरुषहरुले महिलाले जसरी नै अधिकार मागिरहनु  हँुदैन । यो उनीहरुकै भलाइका लागि गरिएको हो  । संविधानमै ३३ प्रतिशत उल्लेख गरिसकियो त । यो छोरो मान्छेको जातलाई जति भए पनि नपुग्ने भन्या  । जातै नहुनि ।  यो सुनेर चिटचिट पसिना आयो । भाउन्न भयो ।  रिगँटा लागेर आयो ।  हतारहतार टेलिभिजन बन्द गरेर बाहिर कौसीतिर निस्कें ।

बाटोमा लकडाउन पालन गराउँदै हिँडेका केटीहरुका हुल देखिए । कसैका  हातमा लट्ठी थियो । कोही चुरोटको धुवा उँडाएर चर्को स्वरले बोल्दै  थिए ।  अत्यावश्यक सामान  किन्न वा जरुरी कामले हिँडेका मनुवाहरुलाई ती केटीहरु सातो लिन्थे । कतिपय साइकल, मोटर साइकलहरुलाई जताबाट आएको हो उतै फर्काइदिन्थे  । ती केटीहरुका शब्दहरु सुनेर फेरि लाजले रातोपिरो हुँदै म फेरि भित्रै छिरेँ ।

घरमा छोराछोरी कहिले अनलाइनमा पढेका कुरा गर्दै थिए त कहिले मोबाइलमा गेम खेल्दै  थिए ।  श्रीमती फेरि भान्साबाट आँखा मोबाइलको फेसबुकमा डुलाउँदै  कराउनु भयो — “ ए बूढा ! तिम्ले बसालेको दाल त डढ्यो जस्तो छ, गन्ध आइरा‘छ ।’’  म फेरि भान्सातिर दौडिएँ ।  डढेको दालको गन्ध ह्वास्स आयो । यता  टेलिभिजनमा बजिरहेको थियो — “घरमै बसौँ, लकडाउन पूर्णरुपमा पालना गरौ ।’’

( बाह्रखरी डटकम बाट साभार )

सम्बन्धित

विराटनगरको श्री हस्पिटल विवाद : हस्पिटल प्रशासनले भन्यो “हामीमाथि अन्याय भयो ,अदालत जान्छौं”

कोभिड–१९ को सङ्क्रमण बढ्दै, एक हप्तामा ३५ जनामा कोरोना संक्रमण

नेपालले चाहेर पनि भारु ५०० भन्दा माथिका नोट चलाउनसक्ने अवस्था छैनः अर्थमन्त्री पौडेल

राजाको पक्षमा जनमत बनेको छः पशुपति खड्का